


















Study with the several resources on Docsity
Earn points by helping other students or get them with a premium plan
Prepare for your exams
Study with the several resources on Docsity
Earn points to download
Earn points by helping other students or get them with a premium plan
Community
Ask the community for help and clear up your study doubts
Discover the best universities in your country according to Docsity users
Free resources
Download our free guides on studying techniques, anxiety management strategies, and thesis advice from Docsity tutors
La grammatica per apprendere lo spagnolo nel migliore dei modi
Typology: Schemes and Mind Maps
1 / 26
This page cannot be seen from the preview
Don't miss anything!
Elaborado por Magdalena Jiménez Naharro y Carol Ivonne Vásquez a partir de los materiales didácticos on-line de Carmen Merchán Rodríguez y Rosa Clavel
A - punto de destino: Llega a Madrid mañana.
ANTE (^) - “delante de”: Negó la verdad ante su madre.
CON (^) - compañía:
Voy a ir al cine con Mónica.
CONTRA - oposición / “en contra de”: La guerra contra Libia.
DE - procedencia: Hugo Sánchez es de México.
DESDE (^) - inicio Estoy aquí desde las siete.
EN (^) - ubicación:
Juan vive en el segundo piso.
ENTRE (^) - ubicación en medio de dos puntos: Su casa está entre un cine y una farmacia.
con sustantivos más ... que menos ... que tanto/ a/ os/ as ... como con adjetivos más ... que menos ... que tan ... como con verbos más que ... menos que ... tanto ... como
Ellos tienen más dinero que nosotros. María no es tan alta como su hermana. Mi hijo estudia menos que el tuyo.
¡OJO!
Comparativos irregulares bueno/ bien ................................................... mejor malo/ mal ................................................... peor grande .................................................... mayor pequeño .................................................... menor alto .................................................... superior bajo .................................................... inferior
Yo he sacado mejor nota que tú en inglés. Tu hermano es mayor que yo.
3. EL SUPERLATIVO
1) El superlativo absoluto Se puede formar añadiendo el sufijo –ísimo a algunos adjetivos y también a algunos adverbios: mucho Esta casa cuesta muchísimo****. temprano Esta mañana me he levantado tempranísimo.
bueno ................................................... óptimo malo ................................................... pésimo grande .................................................... máximo pequeño .................................................... mínimo alto .................................................... supremo bajo .................................................... ínfimo
Los comparativos mayor y menor se utilizan para indicar la edad mientras que para el tamaño es preferible usar las formas: más grande que… más pequeño que…
Usos
Algo y nada se refieren a cosas, y son pronombres invariables: A. ¿Quieres decirle algo a José? B. No, ahora no tengo nada que decirle.
Demasiado, -a, -os, -as y bastante, -s como adjetivos van con un nombre y concuerdan con él: He pasado demasiadas horas despierta. Mi café tiene demasiado azúcar. Hoy hace bastante calor.
Mucho, -a, -os, -as como adjetivos acompañan a un nombre con el que concuerdan en género y número: No tengo mucha confianza en tus amigos. Últimamente ha habido muchos robos en la ciudad.
Mucho no varía cuando acompaña al verbo y funciona como un adverbio. Lo mismo sucede con bastante y demasiado : Sara no come mucho / bastante / demasiado.
Muy es invariable y acompaña a adjetivos y a adverbios: La reunión fue muy interesante. Se levanta muy tarde.
Cada es un adjetivo invariable que distingue y distribuye dentro de un grupo: Los abuelos dieron un regalo a cada nieto. Cada estudiante necesita su proprio libro.
Todo, -a, -os, -as van acompañados del artículo correspondiente: Todo el dinero. / Toda la ensalada. Todas las personas tienen que respetar las señales de tráfico.
Cuando estas formas sustituyen a un nombre exigen el uso del correspondiente pronombre OD ( lo, la, los, las ): ¿Y tus libros? Los he regalado todos.
Cualquiera puede ser masculino y femenino y referirse a cosa y a persona. Puede funcionar como pronombre y adjetivo. En este último caso pierde la –a final cuando precede el nombre: Cualquiera puede hacerlo. El trabajo lo puede hacer un obrero cualquiera. Dame cualquier cosa.
Los demás (it. gli altri ) se utiliza para indicar a las otras personas o cosas de un grupo. Puede ir acompañado de artículo. Puede ser adjetivo y pronombre: No me interesan las demás cosas. Los demás vamos a preparar la fiesta.
5. ADJETIVOS Y PRONOMBRES POSESIVOS LOS POSESIVOS ÁTONOS POSEEDOR Sustantivo singular masculino/femenino
Sustantivo plural masculino/femenino (Yo) (Tú) (Él/ella/usted) (Nosotros/nosotras) (Vosotros/vosotras) (Ellos/ellas/ustedes)
mi tu su nuestro nuestra vuestro vuestra su
mis tus sus nuestros nuestras vuestros vuestras sus
Usos
Los posesivos átonos funcionan como adjetivos y van delante del sustantivo. Concuerdan en género y número con la cosa poseída, no con el poseedor: Hoy mis abuelos celebran su aniversario. ¿ Vuestra madre vive en Italia o en España?
Es importante recordar que los posesivos átonos nunca van precedidos por el artículo, como lo demuestran los ejemplos anteriores.
LOS POSESIVOS TÓNICOS POSEEDOR Sustantivo singular masculino/femenino
Sustantivo plural masculino/femenino (Yo) (Tú) (Él/ella/usted) (Nosotros/nosotras) (Vosotros/vosotras) (Ellos/ellas/ustedes)
mío mía tuyo tuya suyo suya nuestro nuestra vuestro vuestra suyo suya
míos mías tuyos tuyas suyos suyas nuestros nuestras vuestros vuestras suyos suyas
Para el OD masculino singular referido a cosa se usa sólo lo : (Un rotulador) Lo tengo.
Las formas femeninas la y las se usan para persona y cosa: Marisol es una chica responsable. En su trabajo la aprecian mucho. María y Juana están de vacaciones. Las he encontrado en la playa.
A. Jorge, ¿has comprado la revista? A. ¿Dónde están las sillas? B. (Te) la compro más tarde. B. Las he prestado.
Los pronombres van delante del verbo, excepto cuando el verbo está en Imperativo, Gerundio o Infinitivo: Siéntese , por favor. A. Eloy, ¿qué haces? B. Estoy afeitándome / Me estoy afeitando. ¿Quieres darme ese cuaderno, por favor?
Los pronombres pueden sustituir el OD o el OI: He comprado una novela a mis padres. La he comprado a mis padres. Les he comprado una novela. (donde se sustituye el OD fem. sing.) (donde se sustituye el OI plur.)
Pero también el OD y el OI pueden ser sustituidos contemporáneamente: Me he comprado un vestido. Me lo he comprado.
PRONOMBRES CON PREPOSICIÓN singular masc. fem.
plural masc. fem. 1ª persona 2ª persona 3ª persona
Usos
Me encantaría comer con usted.
7. PRESENTE DE INDICATIVO VERBOS REGULARES hablar comer vivir
(Yo) (Tú) (Él/ella/usted) (Nosotros/nosotras) (Vosotros/vosotras) (Ellos/ellas/ustedes)
habl o habl as habl a habl amos habl áis habl an
com o com es com e com emos com éis com en
viv o viv es viv e viv imos viv ís viv en
1) Por cambios de vocales: e >ie querer
o >ue poder
e >i pedir
u >ue jugar
(Yo) (Tú) (Él/ella/usted) (Nosotros/nosotras) (Vosotros/vosotras) (Ellos/ellas/ustedes)
qu ie ro qu ie res qu ie re queremos queréis qu ie ren
p ue do p ue des p ue de podemos podéis p ue den
p i do p i des p i de pedimos pedís p i den
j ue go j ue gas j ue ga jugamos jugáis j ue gan
2) Verbos irregulares totalmente: ser estar ir
(Yo) (Tú) (Él/ella/usted) (Nosotros/nosotras) (Vosotros/vosotras) (Ellos/ellas/ustedes)
soy eres es somos sois son
estoy estás está estamos estáis están
voy vas va vamos vais van
También lo usamos para referirnos a acciones pasadas colocándolas en un periodo de tiempo que incluye el momento actual. En este caso, los marcadores temporales más frecuentes son hoy, esta mañana/ tarde/ noche/ semana/ fin de semana/ mes/ año, recientemente, hasta ahora, etc.: Esta mañana no he desayunado. Este fin de semana hemos ido al cine.
Para saber si se ha producido una acción esperada o que parece probable, usamos ya. Para expresar que no se ha producido, pero que sigue siendo una acción esperada o probable, usamos todavía no / aún no : ¿ Ya has visto la nueva película de Almodóvar? Todavía no han publicado el último libro de Carlos Luis Zafón.
9. PRETÉRITO INDEFINIDO VERBOS REGULARES hablar comer vivir
(Yo) (Tú) (Él/ella/usted) (Nosotros/nosotras) (Vosotros/vosotras) (Ellos/ellas/ustedes)
habl é habl aste habl ó habl amos habl asteis habl aron
com í com iste com ió com imos com isteis com ieron
viv í viv iste viv ió viv imos viv isteis viv ieron
1) Verbos irregulares totalmente: ser / ir fui fuiste fue fuimos fuisteis fueron
2) Verbos fuertes: presentan una raíz diferente respecto al infinitivo y unas terminaciones verbales diferentes respecto a los verbos regulares: -e -iste -o -imos -isteis -ieron (-eron* para los verbos en –cir como: decir, conducir, traducir y para verbos
como traer .)
decir traer hacer poder poner saber**
dije dijiste dijo dijimos dijisteis dijeron
traje trajiste trajo trajimos trajisteis trajeron
hice hiciste hizo hicimos hicisteis hicieron
pude pudiste pudo pudimos pudisteis pudieron
puse pusiste puso pusimos pusisteis pusieron
supe supiste supo supimos supisteis supieron
querer estar tener venir
quise quisiste quiso quisimos quisisteis quisieron
estuve estuviste estuvo estuvimos estuvisteis estuvieron
tuve tuviste tuvo tuvimos tuvisteis tuvieron
vine viniste vino vinimos vinisteis vinieron
3) Los verbos con cambios vocálicos presentan terminaciones verbales regulares: pedir preferir morir
pedí pediste p i dió pedimos pedisteis p i dieron
preferí preferiste pref i rió preferimos preferisteis pref i rieron
morí moriste m u rió morimos moristeis m u rieron
4) Los verbos en – ER, - IR precedidos de vocal: leer caer oír
leí leíste le y ó leímos leísteis le y eron
caí caíste ca y ó caímos caísteis ca y eron
oí oíste o y ó oímos oísteis o y eron
En el pret. Indefinido, la irregularidad vocálica se presenta en la 3ª persona singular y plural. Los verbos que presentan los siguientes cambios vocálicos en el presente indicativo: e→i, e→ie y o→ue, en el pret. Indefinido tienen el cambio vocálico respectivamente de esta manera: e→i (todos los verbos), e→i (algunos verbos) y o→u (algunos verbos).
Los verbos de la 2ª y 3ª conjugación precedidos de vocal presentan irregularidad en la 3ª persona singular y plural debido a la presencia de la consonante y.
Pretérito Perfecto Pretérito Indefinido he hablado hablé ‐ Se refiere a acciones pasadas que de alguna forma están relacionadas con el presente.
hace 5 minutos → recientemente / últimamente → ya/ todavía → siempre/ nunca → muchas veces
‐ Se refiere a acciones pasadas que no están relacionadas con el presente.
Hace mucho que ocurrieron: Estuve en Brasil hace mucho tiempo.
Se usa cuando hay marcadores temporales que indican un tiempo preciso: El año pasado viajé tres veces a Ecuador. Desde 1980 hasta 1990 viví en Madrid.
Los siguientes marcadores temporales suelen acompañar al Pret. Indefinido: ese / aquel mes la semana pasada ayer anoche el otro día hace 5 años la última vez entonces / de repente durante 5 años
hablar comer vivir
(Yo) (Tú) (Él/ella/usted) (Nosotros/nosotras) (Vosotros/vosotras) (Ellos/ellas/ustedes)
habl aba habl abas habl aba habl ábamos habl abais habl aban
com ía com ías com ía com íamos com íais com ían
viv ía viv ías viv ía viv íamos viv íais viv ían
ser ir ver
(Yo) (Tú) (Él/ella/usted) (Nosotros/nosotras) (Vosotros/vosotras) (Ellos/ellas/ustedes)
era eras era éramos erais eran
iba ibas iba íbamos ibais iban
veía veías veía veíamos veíais veían
Usos del Pretérito Imperfecto
El Pret. Imperfecto expresa acciones habituales y repetidas en el pasado: Los domingos por la tarde íbamos al cine con mis padres.
Se utiliza también para describir una situación o una actividad en pasado: Era un día de sol, los niños estaban en el parque y, de pronto, empezó a llover.
Algunos marcadores que acompañan este tiempo son a veces, a menudo, de vez en cuando, mientras, de niño/a, nunca, siempre, muchas veces , antes , etc.: Antes fumaba mucho, pero ahora cuido mi salud. De niño , me gustaba mucho visitar a mi abuela porque cocinaba siempre buenos platos.
12. CONTRASTE IMPERFECTO / INDEFINIDO Pretérito Imperfecto Pretérito Indefinido hablaba hablé
Presenta la situación en su desarrollo: Cuando llegaba a la playa, se me pinchó la rueda. (perdí tiempo en arreglarla y al final no llegué).
Describe una situación o una actividad en pasado: Mi pueblo era muy pequeño, vivían más ancianos que niños.
Expresa acciones habituales y repetidas en el pasado: Antes fumaba mucho, pero ahora cuido mi salud.
Se usa con adverbios de frecuencia, muchas veces , siempre , etc.: De niño, veía siempre la misma película.
Expresa acciones pasadas y acabadas: Cuando llegué a la playa, se me pinchó una rueda. (me bañé pero tuve que volver a pie).
Se usa cuando hay marcadores temporales que indican un tiempo preciso: El año pasado viajé tres veces a Ecuador. Desde 1980 hasta 1990 viví en Madrid.
Pretérito Pluscuamperfecto Pretérito Indefinido había hablado hablé
Expresa acciones pasadas que son anteriores a otras acciones pasadas: Cuando los detuvieron , habían bebido mucha cerveza.
Presenta indicadores temporales antes o después de la forma verbal: Cuando llegué a la parada , el autobús aún no se había ido.
Puede aparecer con los siguientes marcadores temporales: ya, 5 días antes , a las seis (fecha/ tiempo límite): Cuando salí de mi casa, ya había llovido. Cuando lo llamé a las seis , ya se había ido.
Expresa acciones pasadas y acabadas: Estuve en Brasil hace mucho tiempo.
Se usa cuando hay marcadores temporales que indican un tiempo preciso: El año pasado viajé tres veces a Ecuador. Desde 1980 hasta 1990 viví en Madrid.
cantar beber vivir
(Yo) (Tú) (Él/ella/usted) (Nosotros/nosotras) (Vosotros/vosotras) (Ellos/ellas/ustedes)
cantar é cantar ás cantar á cantar emos cantar éis cantar án
beber é beber ás beber á beber emos beber éis beber án
vivir é vivir ás vivir á vivir emos vivir éis vivir án
VERBOS CON FUTUROS IRREGULARES
Tienen una raíz diferente al Infinitivo, pero las terminaciones verbales son regulares:
decir hacer poder querer saber salir poner tener venir
dir‐ har‐ podr‐ querr‐ sabr‐ saldr pondr‐ tendr‐ vendr‐
é, ás, á, emos, éis, án
Usos del Futuro Imperfecto
Se usa para hablar de acciones futuras y aparece con marcadores temporales como luego, más tarde, mañana, el mes que viene, el año próximo, en el año 2020, etc.: Luego te diré el secreto de mi receta. El año próximo el pueblo elegirá un nuevo presidente.
Indica aproximación e inseguridad: Serán 20 estudiantes. (son más o menos) Serán las 5.
Se utiliza también con valor imperativo: Lo harás porque te lo digo yo.
16. PRESENTE DE SUBJUNTIVO
Se aborda a continuación el estudio del presente de Subjuntivo porque de aquí provienen las personas Usted y Ustedes del Imperativo afirmativo. La base a partir de la cual se forma el Presente de Subjuntivo es la 1ª persona singular ( yo ) del Presente de Indicativo.
1) Morfología verbos regulares: cantar beber vivir
(Yo) (Tú) (Él/ella/usted) (Nosotros/nosotras) (Vosotros/vosotras) (Ellos/ellas/ustedes)
cant e cant es cant e cant emos cant éis cant en
beb a beb as beb a beb amos beb áis beb an
viv a viv as viv a viv amos viv áis viv an
2) Verbos con cambios vocálicos:
e >ie pensar
o >ue poder
e >i pedir* (Yo) (Tú) (Él/ella/usted) (Nosotros/nosotras) (Vosotros/vosotras) (Ellos/ellas/ustedes)
p ie nse p ie nses p ie nse pensemos penséis p ie nsen
p ue da p ue das p ue da podamos podáis p ue dan
p i da p i das p i da p i damos p i dáis p i dan