Blok 2.3 Indicatielijstje , ziektebeelden
Kortademigheid
•Oorzaken: longaandoening, metabole stoornissen, afwijkingen van het hart of van de
ademhalingsspieren, of worden veroorzaakt door psychische stoornissen.
•Kortademigheid wisselt sterk bij astmapatiënten. Bij patienten met emfyseem staat
kortademigheid bij een geringe inspanning op de voorgrond. Patienten met een
pneumothorax of longfibrose hebben de sensatie van ernstige ademnood.
•Diagnostiek oorzaak: anamnese, LO, thoraxfoto, bloedgasanalse en longfunctiemeting.
•DD bij dyspneu/
◦pulmonaal: luchtwegen, longparenchym, longcirculatie, pleura
◦ thoracaal: kyfoscoliose, ribfracturen, m. Bechterew.
◦Cardiaal : pompfalen, cardiomyopathie, percardvocht
◦niet-cardiorespiratoir (metabool,anemie, neurologisch, psychogeen] : diafragma
paralyse, neuromusculair
Hoesten
•Mechanisme: Na een diepe inademing wordt door het sluiten van de glottis en het sterk
aanspannen van de ademhalingsspieren, een hoge intrathoracale druk opgebouwd. Door
de glottis plotseling te openen, ontstaat een hoge, explosieve luchtstroom.
Hemoptoë
•Oorzaak: vaak een virale infectie, Rokershoest door chronische ontsteking van de
luchtwegen, chronisch longlijden, COPD, pneumonie, aspiratie (drugs-alcholhol
gebruik/neurologische patienten), sinusitis, afwijkingen in de long/mediastinum en
medicatie (ACE-remmers)
•Bloed uit de lagere luchtwegen
•Oorzaken afhankelijk van: leeftijd van de patient? Recente voorgeschiedenis/doorgemaakte
ziekten? chronische aandoeningen?
•Veelvoorkomende oorzaken: bronchieectasieen, longkanker, infecties, longembolus,
aspiratie, corpus alienum, cardiale afwijkingen , bloedingsneiging (door medicatie).
Astma
•Klachten:aanvallen van piepen, kortademigheid en hoesten.
Asymptomatische perioden wisselen af met aanvallen of komen bij chronische luchtweg obstructie.
Kortademigheid komt vlak na de inspanning.
Bij kinderen is vaak de bronchitis op de voorgrond.
•Symptomen: Piepende ademhalin bij geforceerde uitademing, en ook bij toename obstructie tijden
de inademing piepen te horen.
Bij zeer ernstige aanvallen vrijwel geen ademgeruis te horen.
Ernst: onmogelijkheid om te liggen, slecht zeer korte zinnen of staccato spreken,
hulpademhalingsspieren gebruik, tachpnoe, tachycardie en pulsus paradoxus.
Vaak ook afwijkingen aan: ogen (rood en tranen), neus (verstopping, waterige afscheiding en niesbuien) en
huid (eczeem).
•Onstaat in de luchtwegen: Inflammatie van de bronchiale wand zal ook het epithelium beinvloeden,
zenuwuiteindes stimuleren en neurale reflexen veroorzaken die de bronchospasme zullen
verergeren en verbreden.
•Aanval: Begint met gevoel van nauwheid in de borstkas en een hoest. Inspiratoire en expiratoire
piepen. Expiratoire fase zal verlengen. Aan het eind van de aanval is vooral ernstig hoesten met
